_විරාගය නවකතාව හා සිනමා පටය ගලා යන ආකාරය_

     

1987 ඔක්තොබර් 02 වන දින තිරගත වීම ආරම්භ කරන ලද විරාගය චිත්‍රපටය සම්භාව්‍ය චිත්‍රපටයකි. එය මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ සූරීන්ගේ විරාගය කෘතිය අළලා නිර්මාණය වූවකි. මෙය තිස්ස අබේසේකරයන්ගේ තිර රචනය හා අධ්‍යක්ෂණය ඔස්සේ නිර්මාණය විය. විරාගය නවකතාවේ  එන චරිතවලට සජීවී බවක් ලබා දුන් චරිත ලෙස,

   අරවින්ද - සනත් ගුණතිලක

   සරෝජිනී - ශ්‍රියානී අමරසේන

    බතී - සබීතා පෙරේරා

    සිරිදාස - ඩග්ලස් රණසිංහ

    ජයසේන වෙද මහත්තයා - ජෝ අබේවික්‍රම

     වෙද හාමිනේ - සෝමලතා සුබසිංහ

     මේනකා - සුනේත්‍රා සරත්චන්ද්‍ර   ‍

                             යනාදී නළු නිළියන් මෙම අග්‍රගණ්‍ය නිර්මාණය සඳහා සහය දක්වන ලදී.

       තිස්ස අබේසේකර අද්විතීය ලෙස තිර නාටකය සකසා කාව්‍යයක් මෙන් නිර්මාණය කිරීම හා කෘතියෙන් ලැබෙන තෘප්තිය ම සිනමා පටයෙනුත් ලබා දී ඇත. එයට කැමරා අධ්‍යක්ෂණය, සංගීතය හා වේෂ නිරූපණය විශිෂ්ට මෙහෙවරක් කර තිබුණි.

ගලා යන ආකාරය අනුව විරාගය නවකතාව හා සිනමා පටය අතර ඇති වෙනස්කම්

Ø විරාගය සිනමාපටය ආරම්භ වනුයේ සැමීගේ හා වජිරාගේ දුරකථන සංවාදයෙනි. වජිරා යනු සරෝජිනිගේ දියණිය වේ. චිත්‍රපටයේ වජිරා පිළිබඳ දැක්වෙනුයේ එක් අවස්ථාවක් පමණි.

“සිරිදාසත් ඔහුගේ බිරිඳත් දැන් ජීවතුන් අතර නැත. ඔවුන්ගේ එකම දුව වූ වජිරා සිංගප්පූරුවේ ධනවත් සිංහල වෙළෙන්දෙකුගේ පුතෙකු හා විවාහ වී එහි ගොස් පදිංචි වූවා ය.”

 

Ø “බිමල්” යන චරිතය කෘතියේ දක්නට නොලැබේ.

සිනමා පටයේ වජිරා හා බිමල්, සැමී මුණ ගැසි කෘතිය පිළිබඳ විමසීමකට ලක් කරයි. එහි දී සැමී පවසනුයේ අරවින්ද ලියූ අත්පිටපත ඔහුට ලැබුණේ වජිරා මාර්ගයෙන් බවත් එය සංස්කරණය කර පළ කළේ වජිරා හා සරෝජිනී විදේශ ගත වී ටික කලකට පසු ව බවත් ය.

නමුත් විරාගය කෘතියේ අන්දමට මෙම අත්පිටපත සැමීට ලැබෙනුයේ සිරිදාසගේ නිවසේ දී ය.

විරාගය සිනමාපටයේ මෙම කතාව පවසන්නේ වජිරාට සහ බිමල්ට ය. ඔවුන් සතු ව සංස්කරණය සහිත මුද්‍රණය කළ විරාගය කෘතිය ද ඇත. එය කෘතියේ ඇති මෙම පාඨයෙන් ඉදිරියට ගලා යයි.       

මා සමඟ එක පන්තියේ ඉගෙන ගනිමින් එකට කෙළි සෙල්ලම් කළ විවාහ ජීවිතයට ඇතුළු වූ පසු ද මා ඇසුරු කළ සිරිදාස ජයසේන දැකීමට......" ( කෘතියේ 1 පරිච්ඡේදයේ ආරම්භය)

Ø කෘතියේ පරිදි ම චිත්‍රපටයේ ද සැමී, සිරිදාස  හා සරෝජිනී, සැමීගේ ආ ගිය තොරතුරු විමසීමක් සිදු කරයි. සිනමාපටයේ සරෝජිනීගේ දියණියගේ දර්ශන පෙන්වන අතර කෘතීයේ එවැනි දෙයක් සඳහන් නොවේ. මොවුන් කතා බස් කරනුයේ සැමීගේ ඉන්දියානු ගමන හා ගුප්ත විද්‍යාව පිළිබඳ වේ. මේ අවස්ථාවේ සිනමා පටයේ එන දෙබස් කෘතියේ ද එලෙසින් ම පවති.

 “මම ඉන්දියාවේ ගොස් අවුරුද්දකට වැඩි කාලයක් එහි ගත කළා.”

“එහෙනම් ඔක්කොම සිද්ධස්ථාන වඳින්න ඇති”

“ඒකට අවුරුද්දක් උවමනාය?”

 

Ø කෘතියේ සිරිදාස යන්ත්‍ර මන්ත්‍ර හා ගුප්ත විද්‍යාව පිලිබඳ දැඩි විශ්වාසයක් ඇති බව කියා සිටිය ද සිනමාවේ දී ඒ  බවක් ගම්‍ය නොකෙරෙයි. සැමී හා සිරිදාස අරවින්දගේ ජීවිත කතාව ලියූ කෘතිය සොයන අවස්ථාවේ සැමී අරවින්දගේ කෘතී පෙරළා බලන ආකාරය කෘතියේ දක්වනුයේ මෙලෙසිනි.

  “ඒ කුණු ගොඩ ඇවිස්සීමට මා තුළ හට ගත්තේ මැණික් ගරන්නෙකුගේ කුහුලත් ආසාවටත් වැඩි කුහුල් ආසාවකි.” (6 පිටුව)

මෙම සැමීගේ සිතේ පැවති ආශාව රංගනයේ දී වඩාත් වීෂද වන ලෙස ප්‍රේක්ෂකයා හමුවට ගෙන ඒමට සමත් වී ඇත.

  අරවින්දට ප්‍රේම කළ සරෝජිනී, අරවින්දගේ ජීවිත කතාව ලියු කෘතිය දැකීමට හා කියවීමට ආස කළේය. කෘතිය තුළ සරෝජිනි එම කෘතිය පිළිබඳ එන හැඟීම පාඨකයාට විෂද නොවූ ව ද සිනමාවේ දී සරෝජිනී එම අත්පිටපත ආදරයෙන් පරිමදින ආකාරය දකින විට ප්‍රේක්ෂකයාට ඇයගේ හැඟීම් විෂද වේ.

Ø කෘතිය හා සිනමාව ගත් කළ කෘතියේ ඇති දෑ  බැහැර කළ අවශ්‍ය දෑ පමණක් සිනමාවට නගා ඇති බවක් පෙනේ.

සැමී අරවින්දගේ අත් පිටපත කියවා අවසන් කිරීමට දරන උත්සාහය කෘතියේ ගම්‍ය වන       අතර සිනමාවේ නැත.

Ø “හොඳ වෙදෙකු ලෙස ගැමියන්ගේ ගරු බුහුමන් හා තෑගි බෝග ද ලැබු මගේ පියා ඇතැම්  විට ගෙයින් පිට දී ගොළුවෙකි යි සිතන තරම් අඩු කතා ඇත්තෙකි.” මෙම පාඨය කෘතිය තුළ ද අන්තර්ගතවන අතර සිනමාවේ දී අරවින්දගේ පියා පිළිබඳ සංක්ෂිප්ත ලෙස ප්‍රේක්ෂකයා හමුවට ගෙන එනු ලැබේ.

 

Ø කෘතියේ තැන් දෙකක ඇති සිද්ධි එකට ගළපා එක් සිද්ධියක් ලෙස සිනමාවේ දක්වා ඇත.

1. "අරවින්ද දොස්තර විභාගේ සඳහා ඉගෙන ගන්න ඕනෑ" (31)

"ගෙම්බන් කපන්නටත් මළ කඳන් කපන්නටත් බැරිය" (16)

"කසාද බැදලා ගෑනුත් බදාගෙන ඉඹින්න හොඳයි මළකඳන් අතගාන්න තමයි  බැරි"(16)

 

2. "දොස්තර විභාගේ ගන්න ගියේ සිනීයර් පාස් කරලා තවත් අවුරුදු  6ක් ඉගෙන ගන්න      ඕනෑ" (31)

 "එහෙනම් ඒකත් ලේසි වැඩක් නෙමෙයි" (31)

"වියදම් කරනෙක මගේ වැඩක්" (31)

ඉහත අවස්ථා දෙකෙහි ම කතා කරනුයේ අරවින්දගේ දොස්තර විභාගය ගැන කියවේ. එම නිසා සිනමාවේ, එම අවස්ථා 02න් ගත් පාඨ එකතු කර එක සිද්ධියක් ගොඩ නගා ඇත.

  

Ø සිනමාවේ සිද්ධි පෙළගස්වා ඇත්තේ කෘතියේ පිළිවෙළට නො ව එය යම් යම් වෙනස්වීම්වලට ලක් කර ඇත.

සැමී, අරවින්දගේ මරණය පිළිබඳ කෘතියේ අසනුයේ අරවින්දගේ අත් පිටපත හමුවීමටත් ප්‍රථම ය. නමුත් සිනමාවේ දී එය අසනුයේ සැමී, අරවින්ද පිළිබඳ කතා කරන අවස්ථාවේ දී ය.

 

Ø කෑම මේසයේ අරවින්ද පිළිබඳ සරෝජිනී, සිරිදාස හා බතී කතා බස් කරන විට සරෝජීනිට අතීත සිදුවීම් සිහිවන අවස්ථාවක් ලෙස කැරෝල් පෙරහැර දා රාත්‍රියහි සිදුවන සිදුවීම් කිහිපයක් සිහියට නැගෙයි. ඒ අවස්ථාවේ සිනමාපටයේ වෙසක් පහනක් ගිනිගෙන දැවෙන අවස්ථාවක් දර්ශනය වුව ද, කෘතියේ එවැනි අවස්ථාවක් නැත.

 

Ø විරාගය චිත්‍රපටයේ අරවින්දගේ පියා අසනීප වූ මොහොතේ ඔරලෝසුවේ කටුව ඉක්මනින් කැරකෙන ශබ්දය පසුබිමින් ප්‍රේක්ෂකයාට ඇසීමට සලස්වයි. එම අවස්ථාව කෘතියේ දක්වනුයේ මෙලෙසිනි.

“බිත්ති මුල්ලෙහි කුඩා මේසය උඩ වු ඔරලෝසුව ටීක් ටීක් හඬ නගයි."

Ø අරවින්ද බලාපොරොත්තු ව සිටි පියාගේ මරණය සිනමාවට ගෙන ඒමේ දී එය ප්‍රේක්ෂකයාට වඩාත් දැනෙන පරිදි ගෙන ඒමට සිනමාකරු සමත් වී ඇත. මවගේ හා මේනකාගේ ලතෝනිය සමඟ ඇහැරෙන අරවින්ද සිදු කරනුයේ චිමිනි ලාම්පුවේ දැල්ල නිවා දැමීමයි. එය කෘතියේ දක්නට නොලැබෙන ප්‍රබල සංකේතයකි.

මේනකාගේ සහ මවගේ විරසකය ආරම්භය පිළිබඳ කෘතියේ දැක්වෙනුයේ පියාගේ මරණයෙන් පසු ව වේ. නමුත් සිනමාවේ එම අවස්ථාව දක්වනුයේ තැපැල් මහත්තයා සමඟ අරවින්ද සංවාදයේ යෙදී සිටින විට තැපැල් මහතා මව ගැන විමසූ අවස්ථාවේ දී ය.

Ø සරෝජිනීට යැවූ පිළිතුරු ලියුමෙන් පසු ව සරෝජිනී හා සිරිදාස විවාහ විය. කෘතියේ ලෙසට සිරිදාස මේනකාට කියා සිටිනුයේ කාටවත් ආදරය කරන්නටවත් ඊරිසියා කරන්නටවත් අරවින්දට පුළුවන් කමක් නැහැ ලෙසිනි. ඉන්පසු මේනකා පැවසුයේ "ඊරිසියා කරන්න බැරි මිනිහෙක් ආලය කරන්නේ කොහොමද?" යනුවෙනි. මෙම පාඨය කෘතියේ පැවතිය ද සිනමාවට නැගිමේ දී එම දෙබස නොමැති වීම හිස් බවක් සේ දැනෙයි.

Ø අරවින්දගේ කුඩා විද්‍යාගාරය පිපිරීමෙන් පසු ඔහුගේ ඇඟිල්ලට තුවාල සිදු විය. එහි දී සිනමාපටයේ "මාමාගේ අත තුවාල වෙලා නේද?" සිරිදාස ඇසුව ද, කෘතියේ එවැන්නක් සඳහන් නොවේ. ඉන් සිනමා පටය තුළ, අරවින්දගේ හා සිරිදාසගේ බැඳීම මනා ව විදහා පෙනෙයි.

Ø අරවින්දගේ විද්‍යාගාරය පිපිරීමෙන් පසු ව ඔහුට නව නිවසකට යාමට සිදු වේ. එම නිවසේ ආහාර අනුභව කරමින් බතීගේ නම, වයස ආදිය ප්‍රශ්න කරයි. එම කොටස කෘතියේ ඇතුළත් නොවේ.

 

Ø සිනමා පටයේ බතීගේ වයස අවුරුදු 10ක් ලෙස පැවසුවත් කෘතියේ බතීගේ වයස දැක්වෙන්නේ අවුරුදු 08ක් ලෙස ය.

"අට හැවිරිදි දුවක ඇති මැදි වියෙහි වූ ගුණවතී මගේ ගෙදර වැඩ පල කරයි."(118)

Ø කෘතියේ "කුලසූරිය කුහකයෙක් නෙවි නම් ඒ මිනිහා කාලකණ්ණියෙක්. කුලසූරිය වගේ දැන් උඹටත් අදින්න ඕනෑ නෑ. ඒ මිනිහා හොඳට කනවා. උඹට කන්න ඕනත් නෑ. නුඹ වැඩකාර ගෑනිගේ දුව හොඳට අන්දලා..."(133) වැනි දෙබස් මෙන් ම අරවින්ද ඊට දක්වන ප්‍රතිචාරය ඇතුළත් දෙබස් සිනමාවේ මඟ හැරී තිබේ.

 

Ø බතී කවියක් ලියා අරවින්දට අසුවීමට තබන අවස්ථාවේ ඒ කවියෙහි පද පේළි සිනමා පටයේ ගායනා කොට පෙන්වූව ද කෘතියේ ඒ පද පේළි සඳහන් නොවේ.

 

Ø "බතී කවි හදන්නට ඉගෙන ගත්තේ කොහොමද?"යි මම ප්‍රශ්න කළෙමි. යනුවෙන් කෘතියේ සඳහන් වුව ද, සිනමා පටයේ එම දෙබස ඉතා කෝපයෙන් ඇසූවක් ලෙස දක්වා ඇත.

මේනකා, බතී පුරුෂයෙකුට ලියූ ලිපියක් අරවින්දට ගෙනවිත් දෙයි. ඒ පිළිබඳ ව අරවින්ද බතීගෙන් විමසූ විට දී, අරවින්ද බතීට කෝටුවකින් පහර දෙන බව කෘතියේ දක්වා තිබුණ ද, සිනමා පටයේ එය දක්වා ඇත්තේ කම්මුලට අතින් පහර දෙන ආකාරයකි.

 

Ø සරෝජිනි එවූ ලියුම් අරවින්ද නියවන අවස්ථාවෙහි, එහි තිබූ දේ පිළිබඳ ව කෘතියේ සඳහන් නොවූව ද, සිනමා පටයේ එය මනා ව දක්වා තිබේ.

 

Ø අරවින්ද, බතීගේ විවාහ මංගල්‍යයට මේනකාට ආරාධනා කළ අවස්ථාවෙහි ඇය අරවින්දටත්, බතීටත් පරුෂ වචනයෙන් බැන වදින ආකාරය සිනමා පටයේ සඳහන් වේ. කෘතියේ එතරම් රළු වදන් දක්වා නැත. කෘතියේ,

"මට කච්චේරියට එන්න බැහැ අරවින්ද" කියමින් අක්කා යළිත් මා පුටුවෙහි වාඩි කරවීමට වෑයම් කළාය. ඉඳපං බත් කාලා යන්න. ධර්මදාස නැතු ව මම විතරක් බතී එක්ක කච්චේරියට යන්නේ කොහොමද?..."

 

Ø  සිනමා පටයේ බතීගේ විවාහයෙන් පසු ව අරවින්ද අසනීප වී සිටින බව පෙන්නුවත්, කෘතියේ එය සඳහන් වන්නේ පසුව ය.

 

Ø බතී අරවින්දට උපස්ථාන කරන විට, අරවින්දගේ සිතෙහි හැඟීම් කෘතියේ දීර්ඝ ව දැක්වූවත්, සිනමාවේ එය ඉතා කෙටියෙන් දක්වා තිබේ.

 

Ø සිනමා පටය අවසන් වන්නේ සරෝජිනී හා සැමීගේ සංවාදයෙනි. ඒ අරවින්දගේ මරණය පිළිබඳ ව ය. නමුත් කෘතිය අවසන් වන්නේ අරවින්දගේ හැඟීම් තුළිනි.